|
Reisverslag Truus voorjaar 2018
De eerste reis alleen
De eerste reis alleen naar de Filippijnen naar het overlijden van Jo (moppie).
Het was moeilijk om te vertrekken zonder Jo. De reis is goed verlopen. In Manila stonden onze vrienden mij op te wachten om mij op te vangen. De eerste reis was naar Leyte. Daar heb ik de voedselpakketten uitgedeeld die door de sponsoren geschonken zijn voor de scholars, maar ook de kerstpakketten gegeven die geschonken waren als Kerst gift.
Bij het condoleren met het overlijden van Jo stond er een bus in de kerk om een bijdrage voor de mensen in de Filippijnen te doneren. Daar zijn voedselpakketten van gemaakt voor de armste der armen en deze werden daar persoonlijk naar toe gebracht. Ook is er een hartbewakings monitor en medicijnen voor de Holland kliniek van gekocht.
Als de verbouwing van de Holland Kliniek klaar is, zal Jo bij de ingang in een monumentje geplaatst worden.
Ook had de Holland Kliniek een tweede prijs gewonnen van Phil Healt verzekeringen, omdat het er schoon en ordelijk uit ziet en een lab heeft. Goede bedden en textiel is ook aanwezig enz. Alle mensen die ons hierbij het vertrouwen hebben gegeven, wij zijn u daar dankbaar voor! Er is veel verband en ander medische spullen afgegeven, gereedschap voor de studenten voor bouwvak, en ook voor de groentetuinen.
Wij hebben 1800 families geholpen met babyboxen, kinderwagens, kleding, dekens, schoenen, rolstoelen, rollators, enz.
Ook hebben wij 250 schooltafels en stoelen gegeven aan de scholen welke wij hebben gekregen van Boerhof Projectinrichting. Geweldig hoe de klaslokalen er in eens anders uit zagen.. prachtig!
De arme mensen hadden voor Pastor Harry Bloo een stola gekocht, omdat die de kerkdienst zo goed had geleid,m oet je arm zijn en dan dit doen... prachtig.
De tweede trip is naar Camarinus Sur
Eerst naar de familie Belza en met onze contactpersoon voor de scholars doorgesproken wat er gedaan moet worden.
Toen kwam de Burgermeester naar ons toe om hulp te vragen voor het ziekenhuis, wij zijn er samen naar toe gegaan met bewaking. Ik ben er ontzettend van geschrokken hoe dat er uit zag, hier leggen wij de varkens in Nederland nog niet in, verschrikkelijk om te zien. Een doorgeknipte rijstzak was voor de deuren gehangen. Er was zelfs geen bloeddrukmeter aanwezig, het verband was er ook niet. Triest... triest... Ik heb de burgermeester veel advies gegeven over wat zij zou kunnen doen om dit op te knappen. Als zij dat wil, dan komen wij weer bij haar op bezoek om te kijken wat wij kunnen doen. Het kan niet van één kant komen, ze moeten zelf ook wat doen en dat beloofde ze.
Daarna naar Naga naar dr. Vicky en dr. Bardette, die hebben allebei een nieuw kraamcentrum gekregen van de lokale overheid, en dat werkt goed! Die hebben veel van ons aangenomen en plukken daar nu de vruchten van. Prachtig om te zien, niet alles is aanwezig, wij zullen zien wat wij kunnen doen voor hen. De voornaamste instrumenten hebben zij al.
Ik hoop dat er mensen zijn die ons helpen om meer instrumenten te kunnen kopen, wat heel belangrijk is.
Naar Mindoro voor het uitpakken van twee containers
Naar Mindoro voor het uitpakken van twee containers; één met ziekenhuis spullen, en een container met schooltafels en stoelen die geschonken is door Boerhof Projectinrichting.
De schooltafels en stoelen zijn naar de bergstammen gegaan in verschillende bergen (plaatsen). Het was heel moeilijk om daar te komen. Wij hadden van de gemeente vrachtwagens gekregen om alles te vervoeren. Je moet wagens hebben met vierwiel aandrijving anders kom je niet boven. Met de luxe auto moesten wij vaak uitstappen om te duwen, en dat was vaak doodeng. Maar alles is boven gekomen. We moesten naar een school waar er eerst 116 treden aangelegd moesten worden om daar tafels en stoelen te brengen. Ik had veel respect voor de mensen die iedere keer naar boven gingen, van die kleine mensen, dun en weerstand hebben zij niet. De leerkracht van deze school moet 4 uur lopen om bij de school te komen en met slecht weer komt daar een uur bij op! Dan verblijft zij in de school, slaapt op de vloer, en vrijdags gaat zij weer terug naar huis weer 4 of 5 uur lopen... ik doe het niet na!
Verder is ook alles verdeeld van de eerste container, de meeste spullen waren voor het ziekenhuis en voor de verloskamers.
Wij hebben hier ook veel knuffels uit gedeeld voor de kinderen, en andere goederen onder de armen der armen.
Onderweg naar de province Quezon
Wij zijn onderweg naar de province Quezon. Eerst naar de Prominent kliniek nr. 1 geweest om te kijken hoe het werkt en of er problemen zijn die wij moeten proberen op te lossen. Het ziet er goed schoon en opgeruimd uit, dat is heel belangrijk. Wij willen niet dat er dieren of ander ongedierte rond loopt. Alles ziet er prachtig uit, goed en heel. Het werkt goed. Ook is hier goed geluisterd naar het advies dat wij hebben gegeven.
Toen zijn wij naar de Paulinus kliniek gegaan voor de opening. Eerst was er een priester voor de inzegenen van het gebouw. Daarna was de dokter er, die een woord sprak dat zij zo blij was met dit gebouw, waar de mensen als mens geholpen kunnen worden. Toen de verloskundige, zij sprak over het oude gebouw wat eerst gesloopt moest worden om een nieuw gebouw te kunnen bouwen en nu is het zo ver, ze werkt er met plezier. Toen de Burgermeester, die sprak over Jo, over het grondbrekinde werk, en dat hij te jong was overleden. Daarna moest ik een toespraak houden, de eerste. Er kwam ook een moment van stilte bij. Jerra had mij gevraagd om te stoppen na het eerste gedeelte van de toespraak. Toen gingen alle mensen staan en begonnen in hun landstaal het Onze Vader en het Wees Gegroet te zingen voor Jo. Je kreeg er kippenvel van, heel indrukwekkend. Daarna kon ik verder gaan met de toespraak. Na mij kwam Zeny voor de toespraak. Die sprak ook in de landstaal en gaf overal uitleg van alle toespraken. Daarna wat gegeten en de mensen een t shirt geven als een gebaar van dank.
Daarna naar Prominent nr. 2 die was bijna klaar, alleen de tegels moesten gelegd worden in de kamers. Eind juli dan kan dit gebouw ingericht worden, dan komt er een in zegening door een priester en gaat het open. En wanneer de mensen van prominent er naar toe gaan, dan wordt het officeel geopend. Ook gaat dat samen met de nieuwe weg die de burgermeester heeft aangelegd van cement. De lengte is tussen de 5 en 10 kilometer. De weg ernaar toe was slecht, de mensen zouden van de brancard af schieten. Nu wordt het een prachtige weg. Ook is er een ambulance en al de papieren zijn al klaar. Er kan gestart worden met Prominent nr 2! Het werkt samen met het ziekenhuis in de plaats.
Het laatste weekend
Het laatste weekend in de Filippijnen. Zaterdag 28 april was het de dag dat Jo bij zijn broer Ben bij werd gezet, in Marikina. We hadden om 3 uur een mis met alle vrienden van de Filippijnen. Velen waren aanwezig, zo ook de ambassadeur van de filippijnen die iedere keer bij het laden van een container was in de beginjaren, bijzonder was dat.
De priester van de orde van Ben was de voorganger. Alles speelde zich op het kerkhof af. De Mis begon met het aansteken van de kaarsen; één voor de vrienden, één voor de armen, één voor Dina, en één voor Jo. Butch en Truus brachten een kaars naar Maria toe. Daarna begon het koortje Filippijnse liederen te zingen. Het was ook een dankdienst voor de mooie jaren van Dina en Jo. Dat wat ik in Heeten en in het crematorium had voorgelezen, was in het Engels vertaald, en dat heb ik voorgelezen. Iedereen was er stil van. Er waren ook mensen die heel verdrietig waren. De vredeswens was heel mooi, dit heeft even tijd gekost, maar het was goed.
Daarna heeft iedereen Jo en het Kruisje van Dina besprenkelt met wijwater en zij wij allen naar de urn muur gegaan naar de plaats van Ben. Daar is Jo en het kruisje van Dina bijgezet. Heel in drukwekkend, maar ook heel mooi. Daarna hebben wij wat gedronken en gegeten tussen de grafstenen. Bijzonder om dit mee te mogen maken.
Dat was dan drie maanden Filippijnen! In Oktober wordt Jo in Batanes bijgezet, dan is het een jaar geleden dat Dina is overleden. En als ze klaar zijn met de verbouwing van de Holland kliniek dan komt Jo in de hal van de Holland Kliniek.
Ik ben heel blij en dankbaar dat ik dit voor Jo heb kunnen doen. EN al die mensen die mij een sms-je of bericht gestuurd hebben mijn hartelijke dank, maar ook naar de vrijwilligers die dit mogelijk gemaakt hebben.
| Categorie
Projecten | Bron HHCP | Datum 18/07/2018 |
|
|
